zondag 27 juni 2010

Kermesse (einde)


La kermesse op de school van mijn kinderen is geweest. Tijd om, zoals beloofd, te vertellen hoe het is afgelopen met mijn dilemma rond de Franse naam voor ons Oudhollandse spel spijker poepen. Zie mijn berichten van 27 mei, 28 mei en 1 juni. Tot mijn grote opluchting mocht cacaclou deel uitmaken van de feestvreugde. Het was bovendien un succès fou, de kinderen konden er geen genoeg van krijgen om het spijkertje in de flessehals te laten vallen. Ik had verschillende soorten flessen meegenomen, zodat het zelfs voor de allerkleinste broertjes en zusjes die waren meegekomen haalbaar was om hun caca te doen.

Uiteindelijk was de titel cacaclou helemaal geen probleem voor de Fransen. Mijn angst dat ze niet genoeg gevoel voor humor zouden hebben, bleek ongegrond. In de aan de kermesse voorafgaande conseil d'ecole was de hilariteit groot, zo werd mij later verteld. Want het ging ook weer niet helemaal zonder slag of stoot. Mijn nieuw ingebrachte spel was wél onderwerp op de agenda en moest afgestemd worden. Ik heb begrepen dat er grote begrippen zijn gebruikt, zoals la moralité. Maar uiteindelijk was iedereen het erover eens: ça fait rire aux enfants, ça devrait aller ...

In één opzicht ging ik toch nog tever: ik probeerde een wedstrijdje spijker poepen te regelen tussen de hoofdmeester en een kantinejuffrouw. Zij zei nog 'als hij het doet, doe ik het ook', maar hij bleef zeer standvastig: en aucun cas zou hij meedoen! En dat zegt dan toch ineens weer veel over de Fransen en hun gevoel voor humor ...

2 opmerkingen: