Over het leuker maken van een wieldop

Dat is nou precies de reden dat wij Nederlanders zo gek zijn op het Frans: alles klinkt gewoon zoveel mooier, zelfs de namen van de meest banale voorwerpen. Neem nou zoiets simpels als een wieldop. Hoe ik bij dit onderwerp kom? Dat is omdat we op de terugweg van Nederland naar Frankrijk plotseling nog maar drie wieldoppen hadden. Dus moest er eentje bijbesteld. Een wieldop is un chapeau de roue, een 'wielhoed'. Er bestaat een grappige uitdrukking over: sur les chapeaux de roues. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: nous sommes partis sur les chapeaux de roues, we zijn er als een haas vandoor gegaan (op onze wieldoppen). Je moet je er een auto bij voorstellen die op twee wielen door de bocht gaat, zo scheef dat ie op zijn wieldoppen rijdt.

Ik zag wel dat de magazijnbeheerder van de garage bij mijn 'chapeau de roue' een licht spottende glimlach maar nauwelijks kon onderdrukken. Het zal wel ouderwets Frans zijn of zo. Op zijn computerscherm stond het voorwerp onder de naam enjoliveur de roue. Is dat geen prachtige naam? Je zou het letterlijk kunnen vertalen met 'dat wat een wiel mooier maakt', een 'wielopleuker' dus eigenlijk. Hé, misschien heb ik hiermee de Nederlandse taal wel met een nieuw woord verrijkt. Niet zo mooi als un enjoliveur, maar toch leuk!