Meilleurs voeux!

Een beetje vroeg, zou je denken, om nu al een Gelukkig Nieuwjaar te wensen. Sinterklaas is nog niet eens geweest! Maar hier in Frankrijk is la distribution des calendriers begonnen. De éboueurs, de vuilnisophalers, waren de eersten dit jaar.

Wanneer je nooit in Frankrijk hebt gewoond, zul je waarschijnlijk niets begrijpen van het voorgaande. Want wij Nederlanders kennen deze kalender-traditie niet. Ik ook niet uiteraard, toen we hier kwamen wonen. Ik herinner me nog goed het eerste jaar. Het was al donker toen er werd aangebeld. Het waren les pompiers, de brandweer, en geschrokken deed ik open. Stond het huis in brand? Of dat van de buren? Moesten we geëvacueerd worden? Dat er geen reden was voor paniek werd me al snel duidelijk, toen een vijftal in vol ornaat uitgedoste brandweerlieden jolig de auto uitstapte. Met een royaal gebaar overhandigden ze me een kalender, vergezeld van de beste wensen van toute l'équipe. Blij verrast nam ik deze in ontvangst, zoveel hartelijkheid. Zie je wel dat het niet waar is wat ze altijd over de Fransen zeggen! Maar ze maakten geen aanstalten om te vertrekken, er werd een kwitantieblokje tevoorschijn gehaald. Welk bedrag mochten ze daarop noteren, s'il vous plaît?

Er moet betaald worden voor de kalenders. Het geld schijnt gebruikt te worden voor allerlei solidariteitspotjes, helemaal duidelijk is het meestal niet. Nou ben ik echt niet te beroerd om hier en daar iets te geven voor een goed doel, maar moet ik daarvoor dan persé zo'n ongelofelijk lelijke kalender in ontvangst nemen als dit jaar door de vuilnisophalers is verspreid? Het schijnt voor te komen dat dienaren in publieke functies uit de kleren gaan voor hun kalender. In bepaalde gevallen zou dit de opbrengst van de collecte sterk kunnen verhogen natuurlijk. De pompiers zijn nog niet langs geweest en de postbode ook nog niet, dus wie weet ...