In Nederland is het bijna Sinterklaas. Of ik dat niet vreselijk mis, wordt me regelmatig gevraagd. Het valt eigenlijk wel mee, ons grote feest komt natuurlijk nog, la fête de Noël, over een paar weken. Teveel feest in één maand is ook niet leuk!
La fête de Saint Nicolas bestaat in Frankrijk wel, maar wordt gevierd op 6 december en met name in het noordoosten van het land, in l'Alsace-Lorraine. Pepernoten zijn daar niet en ook niet in de rest van het land. Er is bovendien geen zwarte piet om ze te strooien ... Wel zie je figuren van pain d'épices te koop. Qua smaak lijkt dit nog het meest op onze taai-taai. Het is wat de Duitsers Lebkuchen noemen. Bij de bakkers in mijn dorp is het niet te krijgen en in de supermarkt lagen deze enkele zielige exemplaren te wachten op een naar het zuiden afgedwaalde Elzasser.
Letterlijk betekent pain d'épices 'kruidenbrood' of kruidkoek. Epices is hetzelfde woord als het Engelse spices. Wil je weten wat épices te maken hebben met espèces, contant geld, sla er dan mijn culinaire taalboek Ratjetoe even op na! Le pain d'épices betekent over het algemeen ontbijtkoek, dat zie je hier steeds meer. Maar met onze Peijnenburg of Wieger Ketellapper heeft het niet veel te maken, helaas.
Toch is het niet nodig om op een houtje te bijten hier in Frankrijk, bij gebrek aan pepernoten. Ze zijn reuze gemakkelijk zelf te maken en bovendien is het een leuk werkje voor kinderen. En de speculaaskruiden hoef je niet uit Nederland te laten opsturen. Met een potje quatre épices gaat het ook erg goed, gewoon uit de Franse supermarkt. Het is een mengsel van muscade (nootmuskaat), gingembre (gember), cannelle (kaneel) en girofle (kruidnagelen). Je maakt er ook in een handomdraai een hele bakplaat speculaas mee! Dus Nederlanders in Frankrijk zonder vaste Hollandse aanvoerroute, geen paniek!
Ik heb het een beetje opgegeven om onze decemberspecialiteiten onder de Franse aandacht te brengen. Pepernoten worden wantrouwig bekeken, meestal wordt gedacht dat het hondenbrokken zijn en dat je een flauwe grap wilt uithalen. Daarna neemt men voorzichtig een hapje van één pepernoot (dat is nog niet zo eenvoudig!) en zegt beleefd: c'est très spécial ... Ook speculaas is te pittig voor de gevoelige Franse smaakpapillen. De mediterraan ingestelde Fransen houden meer van vanille, citroen of fleur d'oranger (oranjebloesem) als smaakmakers.
Bij de Franse bakkers is het momenteel een beetje stilte voor de storm. Maar binnenkort zal ik tijdens mijn dagelijkse gang naar de bakker worden verleid tot het kopen van overheerlijke chocolats maison en zullen fraai versierde en rijk gevulde bûches de Noël mij vanuit de etalage aanstaren. Ik hou je op de hoogte!
La fête de Saint Nicolas bestaat in Frankrijk wel, maar wordt gevierd op 6 december en met name in het noordoosten van het land, in l'Alsace-Lorraine. Pepernoten zijn daar niet en ook niet in de rest van het land. Er is bovendien geen zwarte piet om ze te strooien ... Wel zie je figuren van pain d'épices te koop. Qua smaak lijkt dit nog het meest op onze taai-taai. Het is wat de Duitsers Lebkuchen noemen. Bij de bakkers in mijn dorp is het niet te krijgen en in de supermarkt lagen deze enkele zielige exemplaren te wachten op een naar het zuiden afgedwaalde Elzasser.
Letterlijk betekent pain d'épices 'kruidenbrood' of kruidkoek. Epices is hetzelfde woord als het Engelse spices. Wil je weten wat épices te maken hebben met espèces, contant geld, sla er dan mijn culinaire taalboek Ratjetoe even op na! Le pain d'épices betekent over het algemeen ontbijtkoek, dat zie je hier steeds meer. Maar met onze Peijnenburg of Wieger Ketellapper heeft het niet veel te maken, helaas.
Toch is het niet nodig om op een houtje te bijten hier in Frankrijk, bij gebrek aan pepernoten. Ze zijn reuze gemakkelijk zelf te maken en bovendien is het een leuk werkje voor kinderen. En de speculaaskruiden hoef je niet uit Nederland te laten opsturen. Met een potje quatre épices gaat het ook erg goed, gewoon uit de Franse supermarkt. Het is een mengsel van muscade (nootmuskaat), gingembre (gember), cannelle (kaneel) en girofle (kruidnagelen). Je maakt er ook in een handomdraai een hele bakplaat speculaas mee! Dus Nederlanders in Frankrijk zonder vaste Hollandse aanvoerroute, geen paniek!
Ik heb het een beetje opgegeven om onze decemberspecialiteiten onder de Franse aandacht te brengen. Pepernoten worden wantrouwig bekeken, meestal wordt gedacht dat het hondenbrokken zijn en dat je een flauwe grap wilt uithalen. Daarna neemt men voorzichtig een hapje van één pepernoot (dat is nog niet zo eenvoudig!) en zegt beleefd: c'est très spécial ... Ook speculaas is te pittig voor de gevoelige Franse smaakpapillen. De mediterraan ingestelde Fransen houden meer van vanille, citroen of fleur d'oranger (oranjebloesem) als smaakmakers.
Bij de Franse bakkers is het momenteel een beetje stilte voor de storm. Maar binnenkort zal ik tijdens mijn dagelijkse gang naar de bakker worden verleid tot het kopen van overheerlijke chocolats maison en zullen fraai versierde en rijk gevulde bûches de Noël mij vanuit de etalage aanstaren. Ik hou je op de hoogte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten