Auberge espagnole

Laatst kwam ik dit restaurant tegen, l'Auberge Espagnole. Je ziet het wel vaker als naam voor een restaurant, meestal kun je er Spaans eten. Tot zover geen echt nieuws.

Maar l'auberge espagnole is ook een woordspeling, en dan wordt het voor mij als gekke-Franse-woorden-fetisjist ineens een stuk interessanter. Wanneer je zegt c'est une auberge espagnole dan bedoel je dat het in een bepaald huis een komen en gaan van mensen is, een rotzooitje, waarbij ieder voor zichzelf moet zorgen.  Dit omdat Spaanse herbergen in voorbije eeuwen een slechte reputatie hadden. Voor buitenlandse reizigers (op weg naar Santiago de Compostella) was er vaak niet voldoende te eten of de kwaliteit liet sterk te wensen over. Reizigers namen daarom zelf eten en drinken mee en hadden in de herberg alleen een dak boven hun hoofd en een bed.

Omdat er op die manier veel verschillende gerechten op tafel kwamen en mensen van verschillende afkomst elkaar ontmoetten, heeft de uitdrukking ook de betekenis gekregen van een mengelmoes van gerechten, mensen ... In deze betekenis moet je ook de titel van de film L'Auberge Espagnole zien. Het is een Frans-Spaanse productie uit 2002, geregisseerd door Cédric Klapisch. Het verhaal gaat over een studentenhuis in Barcelona, waarin studenten uit verschillende landen samen leven. De film was een succes en heeft vijf Césars gewonnen.

De uitdrukking heeft ook nog een derde dimensie. Over een bepaald onderwerp kun je zeggen dat het une auberge espagnole is, wat betekent dat iedereen zijn eigen mening erover heeft, afhankelijk van leeftijd, achtergrond, politieke overtuiging. Vooral vage begrippen, zoals la France forte (Sarkozy) of le changement c'est maintenant (Hollande) dreigen al snel une auberge espagnole te worden. Want over de waarheid van de kreten is men het meestal wel eens, maar over de inhoud kun je nogal van mening veranderen. Het is verkiezingstijd in Frankrijk. On n'est pas sorti de l'auberge ...